|
our cosmos is life's creation |
|
|
|
29 - ou Vuilbaard se verhaal.
1 - Hy glo dat die lewe ‘n vyfbiljoen jaar oue werklikheid is, dit wat die materie herskep in ‘n ordelike vorm en harmonie en kalmte bewerkstellig. En hierdie skepping van die lewendes is die lewende god. Dit moet aanhou tot al die materiaal verander is in die “dubbel heliks-struktuur" deur middel van die bio-logika. Die skeppende god is regtig lewendig. Die lewe is ‘n kosmiese energievorm met intelligencsie waar alles ordelik en liefdevol onder beheer gebring is, met lewensbewussyn, en intelligente redenasie wat ons die logika noem. Harmonie resoneer soos goeie musiek - en jy moet weet waar jy inpas as doelstelling En nou, op hierdie oomblik in tyd, luister hy na
2 - Schubert string cuartet. 10min. Ons trek die snare ons maak die musiek.
Beelde van die mooiste dinge op aarde beskikbaar met die vingerpunte en sy geliefde oom
Ludwig met sy my laaste harts begeerte dat my skrywes - al die suid afrikaanse jong geslag beryk en veral die swartvolk wat afrikaans praat net soos ek - Ubuntu. My wens, dat erens in hierdie blaaie, julle regtig 'n droom sal vind, om
te glo.
Ou
Vuilbaard was op besoek in Suid-Afrika. Na baie jare se swerf het hy in die jaar
1985 daar aangeland. Hy het uit Costa Rica vertrek met die idee om ‘n toekoms in Suid-Afrika te probeer vind.
Die ergste was om weer aan die verkeerde kant van die pad te bestuur. In Pretoria, die jakarandastad, sy geliefde stad, het hy baie verlore gevoel veral sonder ‘n kar. Alles het verander, selfs die mense, vriende en familie. Hy het sy ou verblyfplek besoek, voor die Uniegebou in Kerkstraat, waar hy in sy juig jare gewoon het. Dit was ‘n rondawel weggesteek in ‘n groot, beboste tuin reg voor die Union Hotel. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Dit was eintlik sy eerste ondervinding in ‘n bewoude paradys met Wisterias altyd in die blom; die mooiste natuurlike tuin reg in die middestad. hierby moet die unie gebou tuine ingesluit word Hy spandeer sy juig jare in die mooiste tuine en natuur in die jakaranda stad Dit was egter verpletterend om nou net hemelhoë sement-toring-woonstelblokke te vind. Hy het daarna, na Visagiestraat geloop en was bly om te sien dat “Strewe” (die bronsbeeld) nog voor die AJO-gebou gestaan het. Alhoewel vuil en verwaarloos kon hy onthou hoeveel kere hy die beeld in bewondering betas het, wagtend vir sy meisie wat daar naby gewoon het.
Lelike oomblike is soos die keer toe hy die verwaarloosde en verlate en boomloose Goedehoop gaan besoek het soms is dit beter om dinge wat seer sal maak, te vermy, soos verwyte want water wat verby is, sal die muele nooit weer maal nie vermy bande wat jy later moet ontwortel en verskeer - net soos ‘n druk groet, of afhanklikes, opsy moet stoot – in die steek laat, dit is beter om die hartbreekende oomblikke te vermy. Mens moet nie terug kyk, of in die roem van die verlede lewe nie dit is wáter wat verby is Die oomblik is nou - en wat jy van nou af in die toekoms gaan doen om jou droom te verweesinlik. Hy het gou werk gevind by ASEA - die elektriese kabelmaatskappy, reg langs die BMW-fabriek. Gou het hy ook ‘n blou BMW 2000 bestuur, wat hy by sy niggie Judymarie (ou “JL” se dogter) gekoop het. Met sy BMW het hy toe by al die familie en ou asters wat hy kon opspoor gaan kuier. Hy het ook ‘n draai by Pelindaba en Murraystraat gaan maak. Hy het verder by sy ouers in die Karoo gaan kuier. Hulle het die familieplaas Goedehoop op Bethal verkoop in ruil vir die plaas sonder water op Jankempdorp. Soos gewoonlik het hy sy mond verbygepraat, want Goedehoop was sy turf as kind. onthou sy herhinderinge toe hy klein was, en net 7 jaar oud
Was nooit ‘n ou vir draaie maak om by die punt te kom nie. Soms kom dit voor as gevoeloose verwyte en veroordeeling. gebrek van medelye en vergeewing Wat belangrik is, duersienende werklikheid. En baie woorde wisseling en gesonde redenasie gaan verby, omtrent diep dinge, wat raak aan die hart, want hy en Boetie (Nicolaas 1931) het reeds jare voorheen op die plaas Goedehoop, hul erfporsie afgesê - met die volgende woorde. "Nooit wil ek van die grond afhanklik wees nie, of toelaat dat eindomme of geld my bind nie". Hy laat alles verby gaan Alhoewel deel van sy hart en begin van al sy herhinderinge op Goedehoop Bethal gebore was – soos hy die eerste more ligstraal onthou Sodat die jongstes van Ma San vir Pa Wikus kan help. En voort gaan met die Vic Alfa Stoetboerdery. Dit is waar Gidion Retief op die toeneel verskyn het met sy beroemde Marino skape Want sedert daardie besluit lank terug het dinge relatiewe waarde verbonde met die "nou en hier". Mens besit slegs die dinge wat jy kan saam neem vir móre se rys
Die ideaal is om niks te hê wat ander mag begeer nie, selfs nie eers geld of weelde wat jy op jou persoon dra nie net ‘n kaartjie. Dit was die tyd van sy lewe gekenmerk deur puka halssnoere. Hy het halssnoere gemaak met die mooiste geslypte edelstene. As mens iets het wat ander begeer... Wees verseker dat dit met geslepenheid, of geweld, van jou afgeneem sal word. en bewaar jou siel as jy 'n mooi vrou besit Die vraag is – tot watter mate is mens gewillig om jou skepsels te verdedig. Is jy bereid om die dood in die oë te kyk om ‘n ou klippie te besit? As jy dit ruil vir geld gebeur dieselfde. En ou Von timmer hier, en timmer daar. Alles wat hy timmer verander in goud. Nes sy oupa die ystersmid hom geleer het: "Maak iets nuttig en goed vir elke dag." Iets anders wat hy in die lewe geleer het, is dat, enige plek op aarde, as jy dinge kan maak, doen, of laat gebeur, op die hande gedra word, en nooit behoefte of honger sal ly nie. "As mens gee, sonder om te verwag, word jy altyd met oorvloed beloon." Almal wil besit neem van die hen met die goue eiers Die probleem is, dat jy afhanklikes skep wat vermy moet word - soos al die meesters weet Leer hulle om self te loop eie kennis nalaat, wat oorneem en lei die weg . Mens moet verantwoordelik vir jou eie dade wees. Mens moet nie liefdeloose leemtes skep nie Woestynlande sonder hoop Iemand anders het eens gesê:
“Strooi jou brood oor die water en dit kom terug in tienvoud." En nou Jankempdorp… Die enigste goeie ding van hierdie dorp is lekker druiwe, kerkwyn, baie Masala en brak water. In Von se boek is dit ‘n woestyn. Mense woon daar in gebrek vir duisende jare, sonder verandering en net vae hoop bestaan in hul lewens. "Ek kan julle verseker Wonnie is nie een van hulle nie."
Op daardie oomblik miskien besluit
- hy verkies sy rondawel in die
reénwoud - "ek vrek
liewer in die tropiese omgewing
in die mistige nat bos, met fungi en acaros voor ek ´n week in ‘n verlate woestyn uithou." Wat ‘n verbaasing toe hy uitvind dat kinders van 7 en 9 jaar oud, (Marize en Dion, Gideon se kinders) nog nooit reên gesien het nie.
Ou Vuilbaard was oor die vingers getik om dat hy nog altyd vir ‘n baas gewerk het want ‘n von Wielligh werk net vir homself en sy afhanklikes.
omdat hy nog nie "kleinkinders vir Oupa kom wys nie" en ook omdat hy nog nie "'n huis met ‘n vrou en kinders en familie had nie." Hy was aangeraai om al die mooi en rein dinge van die verlede te omhels en daarop te bou. “God het die wêreld geskape soos ‘n mes dit is aan jou oorgelaat of jy hom vat by die hef of die lem” - C J Langenhoven Dit was mos Pa Wikus se lewenswens, om ‘n eie dogter te gehad het, (of “maar net ‘n kleindogter se kiekie te sien”). Dit was ‘n skerp, bitter verwyt – wat gewond het. Tot in daardie stadium van sy lewe was foto’s nie belangrik nie want Wonnie dra mos al sy prente in sy kop. Hoe wens hy vandag daar was ‘n manier om hulle hier, op hierdie blaai te kon vertoon sodat die lesers ook in al sy mooiste oomblikke kan deel, en dit geniet. "Nou moet ek maar ander se prente gaan haal om te wys en te vertolk wat ek sê".
Ou Vuilbaard het altyd ‘n ooreenkoms getref met sy “gypsy kat vriendinne:” "As dit ‘n dogter is, bly sy by jou - ‘n seun neem ek met my saam.” En so het hy sy dogters verlate oral in die Verre Ooste agtergelaat. Net soos in Suid-Afrika, word dit verwag dat mens ‘n naamgenoot moet nalaat, want dogters tel mos nie. Hy het hulle agtergelaat sonder ‘n traan of bekommernis, want hy het die verantwoordelikheid en oordeel van hul moeders vertrou
onafhanklike vroue, die meeste met ander, en ouer kinders. Hy het na hierdie vroue soos volg verwys: "Vlinders in die son, en sy kies altyd haar eie maatjie". So fyn en delikaat - jy mag net bewonder, ‘n verbygaande drukkie gee, maar nooit besit nie. En omdat so ‘n vrou die bewondering van almal geniet, het sy altyd alles wat haar hart begeer.
" Die roosboom in God se aardse tuin” aan jou is stil die diep geheim vertrou om onskendbaar aan Gods skeppingsplan te bou want vanuit jou wese klein en swak spruit telkens weer, 'n nuwe lewenstak." En so, in Suid-Afrika, kort voor lank, het Ou Vuilbaard se geluk opgeraak. Amper gelyktydig het nuus oor twee naamgenote hom bereik.
Die eerste seun – ek was aangeraai hd storie is beter vergete. En so bly net die herindering van ‘n baie spesiale siels genoot. "En sy speel die klavier, wat praat, net vir my, en vandag nog hoor ek haar, van tyd tot tyd, in die musiek ooral om my rond"
En die ander seun
Nuus uit Sentraal-Amerika lui dat daar in Limon aan die Karibiese kus ‘n seuntjie met die naam Lavon Canet
von Wielligh Rosales is.
Omtrent hierdie seun bestaan daar twyfel. Wat belangrik is, hy het die "von Wielligh" naam. Hy is
mos ´n naamgenoot in ‘n land waar die moeders die oorheersende mag is.
En
die mense fluister:- in die woud
is daar ook ‘n ander klein meisie.
“Evi la rubia es hija de la Von” se dogter. Dit is nou een dogter wat hy nie kon agterlaat in die bos nie. Hy moes haar gaan uithaal vir haar oupa Wikus.
Die mense
van die woude soek nie ‘n beter of ander lewe nie. Hulle het ‘n ideale lewenswyse, en het niks
nodig nie. Daar en dan het Ou Vuilbaard ‘n besluit oor die toekoms geneem. Want skielik hou Suid-Afrika absoluut
niks meer in wat hom interesseer nie. Hy sien verder die skrif teen die muur. Vir hom was die toekoms in Suid-Afrika in swart
geskryf.
Verder was hy ook maar deur en deur uitgebak
met al die familie en vriende. Hy
het daar en dan opgepak, en na Costa Rica teruggekeer, vasbeslote om die rol en verantwoordelikheid van alleenouer
te aanvaar.
"‘n von Wielligh moet staan by sy woord. ‘n Man sonder woord is niks werd nie." Dit is sy eie lot wat hy uitgespreek het toe hy gesê het: "Nou is dit my beurt om kinders groot te maak. "Dit maak nie saak as hulle nie myne is nie want iemand daar buite kyk weer na myne." En die mense sê spottend "La Von het broeis geword." Om hulle te plesier, soos ‘n voorbeeldige matriarg, het hy met sy bene gekruis begin sit.
|
Haai
my liewe ou Lammetjie – Dit het my baie hartseer gemaak – Harde woorde uit my moeder land, Weerklink de gees van
ons Afrikaanse taal. My eerlike en Beste Raad
– “Hol weg jong” Julle is welkom hier Vir die wat wil weet ek voeg jou skrywe hier onder
As jou land van geboorte skielik onleefbaar word, moet jy hom verlaat en soek na 'n plek waar die son lekkerder skyn
oor almal gelyk. Oom Von - Die land is in 'n gemors. Moorde vind orals plaas.
Kinders word wreed verkrag. Mense verloor hul werke, huise, huwelike, lewens, self respek, waardes, morele, harte en verstand..
Jou lewe is 'n gemors. Jy soek, jy klop, jy roep.. Jy huil, jy lag, jy raak kwaad.. Jy voel leeg. Jy voel verlore. Jy soek
jou voetspore, maar vind verdwaalde paaie. Satan staan en lag. Dis verby. Sluk daai pil, trek die sneller, gee daai tree oor
die rand... Vrees is aan die orde van die dag. Vrees bepaal jou kom en jou gaan. Vrees vir jou lewe, vrees vir jou medemens,
vrees vir jouself, vrees vir jou gedagtes, vrees vir jou omstandighede, vrees vir more, vrees vir die herinnering van gister,
vrees vir die omstandighede van vandag.
Jare gelede, in die beroemde Louvre Museum in Parys was daar 'n skildery met die titel skaakmat". Dit
het die Satan uitgebeeld wat smalend oor sy skaak-opponent uittroon, omdat hy sy opponent se siel gewen het. Die opponent
word uitgebeeld as 'n jong man, sy kop gebuig in vernedering - hy's verslaan en verslae. Sy gesig is vertrek van pyn - en
die Satan lag oorwinnend. Daar's 'n paar stukkies oor op die skaakbord en die woord "Skaakmat" staan oor die skildery
geskryf. 'n Ouerige man stap eendag deur die Louvre en stop by die sataniese skaakspel. Doodstil staan hy vir lank die prent net en bekyk. Toe hy skielik lewe kry en begin uitroep: "dit is 'n leuen, dit is 'n leuen!" Ander
mense in die gallery het kom kyk wat aangaan. Wat is die leuen vra hulle terwyl hy aangaan om dit uit te roep. Die Kurator
van die museum daag op. "Meneer is hier 'n probleem, kan ek help?" Die man kyk die kurator in die oe en se: "Ek
is die Franse skaakkampioen - ek se vir jou dit is 'n leuen!". Die kurator was nog steeds verward - wat is 'n leuen?
Die man wys na die skaakbord en sê: "die skilder sal die skildery moet verander, of hy sal die
titel moet verander. Kyk, die spel is nie oor nie, dit is 'n leuen, dit is nie skaakmat nie, die koning het nog 'n skuif!"
- 'n Klein seuntjie met 2 vissies en 5 brode en duisende
mense. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die koning het nog 'n skuif, en hulle tel 12 mandjies kos na die
tyd op. - 'n Man met die naam Daniël
word gegooi in 'n kuil vol honger leeus. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die koning het nog 'n skuif oor!
- Jesus kom by die graf van Lasarus. Hy's
al drie dae dood. Die graf ruik sleg. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen want die koning het nog 'n skuif oor! - Die vrou by die put, moet deur mans met klippe doodgegooi word. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen want die koning het nog 'n skuif oor. "Gaan en moenie langer sondig nie!" - Die moordenaars saam met Jesus aan die kruis. Dit lyk soos skaakmat, maar dit is 'n leuen, want die koning het nog 'n skuif oor, vandag sal jy saam met my in die paradys wees.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Dit is die begin van ou Vuilbaard se storie. En hy verwys, en praat van Lavonn, want dit is sy baas se naam. Dit was die eerste keer dat hy onafhanklik begin werk het. Hy het met vuur en yster begin werk, want dit is wat sy oupa hom geleer het. Hy wou dinge maak wat nie in die winkel gekoop kon word nie. As mens werk met vuur en yster is jou baard altyd vuil, en daarom het die naam Vuilbaard ontstaan.
Die kinders noem hom Papi en as hulle groot word sê hulle Won. Daar is altyd een of twee suigelinge in sy huis. Drie geslagte is hier gebore en het hier grootgeword. Vanaf twee jaar is hulle amper self groot, en die grotes help weer die kleineres. As hulle die toilet bemeester en kan praat gaan hulle kleuterskool toe. Hulle klouter die trappe op en af voor hulle kan loop, en hierdie huis het baie steil galei hout trappe. ”Die skaterlag, en luide skreeuende stemme van hardlopende, gesonde en gelukkige dwergies of "enanos" vul die huis. En hy sê: "Dit is vir my die mooiste geraas op aarde en streel my gemoed." Dit wek die strewe van drome tot verdere hoogtes en om dieper insig te mag hê.
Die huis is gebou met die
oog op kinders. Tafelhoeke en kante is oral rond gemaak en al die spykers en splinters verwyder. Gevaarlike plekke het tralies sodat niemand kan deurval
nie. Hier aangeheg is foto’s van sy kleinkinders met sy tuin in die agtergrond.
..
En nou - later in die lewe…die ander dinge wat aan hom plesier verskaf. As die kinders uitsonderlik
presteer op akademiese gebied, studiebeurse wen, in die vreemde gaan studeer en vooruitkom in die
lewe. En as hulle hom vra om hulle in die kerk aan ‘n bruidegom af te gee, soos met Grethel
Hy het tot die besef gekom - dit is nie bloed wat ‘n familie maak nie. Dit is ‘n kultuur met
onaantasbare bande van onbesitlike liefde en tere gevoelens, getrouenheid aan die clan, tussen broers en susters,
mense wat vir mekaar opstaan, iets soos "bloed is dikker as water".
Natuurlik moet mens in aanmerking neem dat ons in ‘n gemeenskap leef waar die familieband eerste kom, en die moeder is hoof van die familie, haar woord kom altyd eerste. Sy is jou enigste ware vriend en vertroueling.
Dit is ook ‘n plek waar ouers soms kaalvoet loop, sodat die kinders skoolskoene kan
hê. Herhinneringe is daardie klein dingetjies en beginsels wat mense verbind -
die kultuur van die “familia”. Hulle weet wat om te doen sonder om Papi te raadpleeg, of beter gesê hulle weet wat Lavon se komentaar sou wees.
Dit was nogal moeilik om die rol van ‘n alleenpa te vertolk in teenstrydigheid met lokale gewoontes en omstandighede. Hy was daarom onder die soeklig en ook gereeld die aandag van die skinderbekke. As mens vandag terugkyk met insig verstaan jy die noodwendige veranderinge van mooi ou Boeregewoontes. Bv: jy durf nie waag om jou dogter te soengroet in publiek nie – ook nie eers drukgroet nie – anders word jy begroet met “viejito verde” wat “sugardaddy” en pedofiel beteken.
Die vertoon van intimiteit of dronkenskap in die publiek word sterk afgekeur.
Dit is so lekker in ‘n groot familie as die kleinkinders kom kuier, tydens die skoolvakansies. Dan is die huis skielik vol mense en maak hulle ‘n lang bed onder die eettafel soos op Goedehoop. Die "lelike brak"
(in Spaans Fea, gesien sittend op
sy hande) is ook lid van
die familie,
en deel in die pret. En oor haar kan hy baie stories vertel. Om te begin "sy was die edelikste brak op aarde" en hy is nie skaam om te verklaar dat hy trane gestort het die dag van haar sterwe nie. In die tegniese wêreld geld die reël - "Solamente con imaginacion y astucia llegaras a tus metas." In Afrikaans kan dit vertaal word met: - "Net met ‘n nugter en uitgeslape verbeelding bereik jy die doelwit." Hul werkgroep van vyf is hoofsaaklik van inboorlingafkoms. Hulle volg die huislike leefwyse wat campesino genoem word – eenvoudig en definitief nie verfynd nie. En vir diegene wat belang stel - elke dag eet hy die lekkerste papbrandseltjies, soos net sy Aia kon maak - hier noem ons dit "tortillas" die lekkerste, vars gemaak, en "choriadas" van groen mielie gemaak. Spaans is ‘n lekker taal om dinge in reg te sê, en vertaal pragtig in Afrikaans – mens voel tuis. Daar is byvoorbeeld agt maniere om reën te beskrywe.
Ons word Ticos genoem, deur die bure, omdat ons die verkleiningsvorm so dikwels gebruik net soos in Afrikaans. Bv: voetjies en handjies onder die kombersie, sluit jou ogies en slaap lekkerkies met die mooiste droompies... En vir diegene wat graag meer wil weet omtrent tale; na Mandaryns, is Spaans die mees gesproke taal wêreldwyd.
Die huis - dit beslaan ‘n totale vloerspasie van ongeveer 1 000 vierkante meter
- die grondvloer is sy werksplaas en die tweede vloer word vir sy tuin, woonplek en daaglikse bedrywighede
gebruik. Daar is een kombuis vir almal met streng etensure as instelling, want anders ly jou gesondheid skade. Hy mis egter
soms die etes as hy besig is met ‘n fassinerende, uitdagende taak. Die oggend begin met brood en koffie. Om 12.30 word
middagete bedien, om 15.30 koffie en aand ete is weer om 20.00. Elkeen help homself, en na ete was jy en maak skoon. As hy
eet word almal om hom ook gevoed - soos die visse en bosduiwe en besoekers wat op die oomblik teenwoordig mag wees. Saameet
is ‘n huisgewoonte.
Die derde vloer is soos ‘n kweekhuis. Die hele Costa Rica is vol Jakarandabome wat amper heel jaar blom, asook vuurbome en Ben se geliefde koraalbome. Die hele sentrale vallei staan in rooi koraal geverf na die eerste reëns in Mei. Nadat hy die reënwoud verlaat het, het hy die woud huis toe geneem. Want
sien, die onderwoud het die pragtigste plante. Daar is baie stadige groeiers, en soms neem dit ‘n jaar vir net
een nuwe blaar om oop te vou. Hierdie plante groei met baie min lig, is plaagbestand, want almal is giftig, of hulle
het hare en dorings, maar is ideaal om binne-in die huis "soos ou vriende” geplaas te word. Hulle beset die helfte
van die woonspasie. Die kleinkinders se eerste les is: “Die plante mag net gesien word en nie aangeraak
word nie.” As een van hulle blom word almal geroep om in die oomblik te deel. Gewoonlik blom hulle in die nag.
Daar
is nege en negentig “Masetas” of dwerg tuine wat al dertig jaar lank saam met hom woon, en
elke potplant is soos ‘n klein biosfeer, met ‘n hele klomp ander inwoners, soos bv erdwurms, akkedisse en miere.
Hierdie plante het ‘n lewensgeskiedenis, amper asof hulle mense is. “Hulle is nie mooi nie, en soms hang
hulle in repies, maar hulle was my afhanklikes en metgeselle lank voor julle geboorte,” vertel hy aan die huismense.
Die mossies kom maak nes in die huis en word vreeslik mak. Die huismossies hier is parmantige outjies met kuifkoppies
en hulle verdeel die huis in koninkryke.
Daar is nie ‘n vlieg of insek in die huis nie. Hy het self die huis gebou, met ‘n glasdak - en niemand het nog ooit ‘n klip durf gooi nie.
Of beter gesê, as jy in ‘n huis woon, met ‘n glasdak, mag jy nie vyande hê nie! Die huis het
vier glasskagte wat al die vloere verbind met lig en ventilasie. Die huis het verder geen binnedeure nie. Net die gasteslaapkamers
kan toemaak. Die badkamers is oop onder met gordyne wat jy toetrek om aan te toon dit is beset. Elke Saterdag reen dit in
die tuin en
word die hele wit teëlvloer, duiweplek en sekere plante afgewas. ‘n Halfuur later is alles droog en helder skoon.
Mens kan dit selfopgelegde huisarres noem, of outisme of Asperger-sindroom as
jy wil. Vermy konfrontasie en interaksie
en bly uit die moeilikheid. Onafhanklike alleenlopers wat mense vermy. As julle oë skielik ontmoet, verander jy in padkos Hy soek hoogtes om te klim vir 'n voëlperspektief, en om vér te kan sien, om te weet wat lê oor die bult. Ander diere herken sy doelwitte, hou hul afstand en is glad nie bang vir die leeu nie - nog minder nou, op sy oudag, want hy is sonder tande. Selfs die apies koggel en terg hom, die kleinkinders trek sy baard, En hy maak snaakse gesigte om hulle te vermaak, en laat lag - leer om oor jou self te lag - soder spot Hulle geniet dit om sy baard te druk en lei hom weg aan die hand "om na blommetjies te gaan kyk" met die lila kluer
En nou op sy oudag is Ou Vuilbaard kort van draad, nukkerig, en befoeterd as bestoor en soms katterig as iemand durf liefkoos of ongevraagde aandag skenk maar sonder tande en gewoonlik rustig in sy woud. As hy geterg of sy siel uitgetrek word staan hy op en loop weg om skadu te soek in ‘n ander plek. As hy in ‘n hoek gedruk word, kan jy ‘n ernstige toesnouiing verwag wat gepaard gaan met ‘n geplooide neus en ‘n gerolde tong. As ‘n alleenloper is hy gemaak, en so sal hy bly. Mens kan dit noem selfopgelegde huisarres. Of jy kan dit noem Autisme of Asperger-sindroom as
jy wil 'n kat gene van gedrag en lewenstyl,
om konfrontasie en interaksie te vermy – uit die moeilikheid bly en die oë van die mense As julle oé ontmoet verander jy in padkos Vermyding is better, want as jy sy aandag trek en hy jou in die oé kyk Sal jy bars. Hy lag in sy baard as hy sien hoe die mense oor hom praat, hul monde met die hand verberg sodat hy nie kan sien wat hulle sê nie, want hoor, kan hy nie. Trug na die begin van hd blaai Hier onder volg die Skrywe van Myleen - 2010.
Click on the buttons below for other pages
. . .
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
